دانشگاه آزاد اسلامی، واحد سنندج، بخش بهداشت و بیماریهای آبزیان، دانشکده دامپزشکی، سنندج، ایران
چکیده
هرچند نگهداری در سرما و عمل انجماد روش مناسبی برای نگهداری ماهیان است، اما از واکنش‌های میکروبی و شیمیایی که منجر به کاهش کیفیت گوشت ماهی می‌شوند بطور کامل پیشگیری نمیکند. فیلم‌های خوراکی بر پایه پلی ساکاریدی به دلیل کیفیت بالای تغذیهای، خواص حسی مناسب، شفافیت، انعطاف‌پذیری و ایجاد محافظت کافی برای استفاده در صنایع غذایی مورد توجه هستند. عملکرد پوشش های خوراکی نه تنها تحت تاثیر نوع روش پوشش دهی بوده بلکه ویژگی مواد پوششی همچون نوع ماده، مقدار دانسیته و ویسکوزیته نیز بر آن تاثیر میگذارد. در حال حاضر اینولین یکی از رایجترین پریبیوتیکهای اروپا، ژاپن و استرالیا بوده و تحقیقات زیادی بر روی آن متمرکز است. هرچند امروزه از اینولین در تغذیه ماهیان سردابی و گرمابی به عنوان پری بیوتیک استفاده میشود ولی کاربرد آن به‌عنوان پوشش‌دهنده طبیعی گوشت ماهیان به تنهایی و یا همراه با بسته بندی های مختلف می‌تواند به عنوان یکی دیگر از کاربردهای مفید آن در نظر گرفته شود، همچنین مشکلات ناشی از مصرف نگهدارنده های مصنوعی و نیز نگرانی های زیست محیطی ناشی از تجمع پلیمرهای مصنوعی برخی بسته بندی ها باعث شده که استفاده از پوشش های زیست تخریب پذیر با خواص مختلف آنتی اکسیدانی و ضدباکتریایی به عنوان جایگزین مناسب مطرح شود. هدف از تحقیق حاضر مشخص کردن اهمیت و پتانسیل کاربرد اینولین در بسته بندی گوشت آبزیان بوده است. لذا مطالب بصورت کتابخانه ای تهیه و از مقالات منتشر شده در مجلات معتبر بهره برداری شد.
)