ددر دو دهه گذشته مدیریت آلودگی منابع آبی به خصوص انواع پرخطر، بسیار مورد توجه قرار گرفته و روش های مختلف از جمله رسوب دهی، تبخیر، تبادل یونی و .... به منظور خارج نمودن این مواد تکوین یافته است. از معایب این روش‌ها می توان به پر هزینه بودن، عدم دسترسی به برخی مواد شیمیایی و مشکلات زیست محیطی ثانویه متعاقب مصرف برخی مواد پالاینده اشاره نمود. در این بررسی از ریزجلبک ها موجودات میکروسکوپی با قابلیت تجمع، جذب، متابولیزه یا حتی حذف ترکیبات سمی از محیط پیرامون که به وفور در طبیعت یافت می شوند، به عنوان جایگزین پالاینده ها در حذف فلزات سنگین، بهبود بخش پساب صنایع، کاهنده ترکیبات شیمیایی سمی و پاک کننده و خالص کننده آب استفاده شده است. همچنین از این میکروجلبک ها می توان در برطرف نمودن آلودگی های نفتی و سموم کشاورزی استفاده نمود. روش حذف انواع آلاینده به ترکیبات فعال یا پلی ساکارید های موجود در پیکره این موجودات باز می گردد
)